Recensies en lezersreacties over de verschillende boeken.
Dwaalsporen:
Expreszo: ‘Dwaalsporen zindert van emoties en loopt niet helemaal goed af. Toch is het een mooi boek. De kracht van echte vriendschap blijft sterk, ook op afstand. De problemen zijn er om opgelost te worden. En Dwaalsporen is er om gelezen te worden.
Lena, 15 jaar, internet: ‘Hoe groei je op als je dat zonder ouders moet doen? Dit is een probleemboek maar allesbehalve triest of zwaar geschreven en bevat heel veel humor.’
Tweesprong: 
De Volkskrant: ‘Een schitterend en waardevol boek voor iedereen vanaf 14 jaar.’
Tim, 15 jaar, internet: ‘Ik was de hele tijd benieuwd of Ronald verliefd was op Marc en of ze het zouden laten merken aan Irene.’
Echt waar: 
De Gaykrant: ‘Weer lukt het Brooijmans om een bij de jeugd heikel onderwerp, alternatieve leefvormen van twee vaders en twee moeders, te verpakken in een boeiend verhaal.’
Ouders on line, Robin Anstoot, 12 jaar: ‘Het las lekker en was erg spannend. De schrijver laat in dit boek goed zien dat beroemd zijn ook niet alles is. (…) Het is zielig dat Vincent al zijn vrienden verliest. Dat lijkt me vreselijk. (…) Er wordt ook goed beschreven hoe hij beetje bij beetje het vertrouwen van zijn vrienden terugwint. Ik vond het een erg mooi boek en een aanrader voor iedereen.
Spinsels van een kater: 
De Limburger: ‘Misschien zijn katten wel mensen die even geen mensen willen zijn en even willen genieten van het kattenleven, meent kater Bram. Tja, je weet het maar nooit. Het is een van Brams filosofietjes in Spinsels van een kater, waarin hij de wereld bekijkt door zijn kattenogen. Op die manier geeft schrijver Jacques Brooijmans een aardig inkijkje in de wereld van de kat en in die van de mens.’
Marieke, elf jaar, internet: ‘Na het lezen van Spinsels van een kater kijk ik anders tegen Nicky, mijn poes aan.’
De vijfde jongen: 
Pluizuit: ‘Deze krachtige jeugdroman verwerkt heel wat thema’s in een realistisch en sterk verhaal.’
Zens world, internet: ‘Een erg leuk en gemakkelijk boek. Ik had hem zo uit omdat het makkelijk geschreven is en het verhaal blijft ook heel boeiend.’
Gea van de Broek, bij verschijnen van dit boek werkzaam bij boekhandel Scheltema in Amsterdam :‘De vijfde jongen’ mag niet ontbreken in de canon van Nederlandse jeugdromans.
Neil en ik: 
Leerlingen HelenParkhurst, Almere, die het boek al hadden gelezen nog voor het uitkomen:
‘Het was leuk om te lezen, vanwege de personages. Elk personage is anders, en daardoor wordt het niet saai. Ook is het spannend dat er veel strijd is tussen Kick en Neil. Ze zijn het vaak niet met elkaar eens, en dat maakt het juist leuk, want zo kan je echt met iemand meeleven.’
‘Een spannend boek, het is zo geschreven dat je door wilt lezen. (…) Later in het boek wordt er steeds meer duidelijk waardoor het niet saai wordt en je het dus ook beter begrijpt.’
‘Het is een erg spannend boek. Als je het begint te lezen, lijkt het een ‘normaal’ boek, totdat er rare dingen gebeuren met de hoofdpersoon Kick. (…) Als je dat leest, ben je wel nieuwsgierig naar het einde van het boek en wil je een verklaring. Jacques Brooijmans weet precies hoe je een boek spannend kunt houden. Dat heeft hij door middel van dit boek bewezen. Bij sommige stukjes is het zo spannend dat je je echt kan inleven en de perso on.’
‘Het boek bevat veel spannende en emotionele stukken. Doordat de hoofdpersonen aan elkaar worden gekoppeld, zie je de verschillen tussen hen, en ga je met ze meeleven. (…) Er is heel duidelijk een spanning tussen de hoofdpersonages. Het verhaal kan echt gebeurd zijn. Er zitten hierdoor ook zielige gedeeltes in. De hoofdpersonen in het boek verschillen van mening over hun vriendschap. Door de overeenkomsten en verschillen tussen de personen is het realistischer, en weet je waar hun gevoelige punten liggen.
Het jaar van de veranderingen: 
‘Boeiend, vlot leesbaar, karakters prima getypeerd, voor de lezer heel voelbaar.’
De Nederlandse Bibliotheekdienst – 2009.
‘Het verhaal zal lezers weten te boeien, vanwege de herkenbare problematiek. De rustige uitwerking, zonder sensatiezucht, maken het tot een jeugdroman die aanzet tot nadenken.’
Boek en Jeugd – 2010.
‘Of je nou wel of geen gescheiden ouders hebt, dit boek is zo geschreven, dat iedereen zich kan inleven in de gevoelens en gedachten van de hoofdpersoon.’
Fancy – Nr 11 2009.
Het jaar van de onthullingen: 
‘Het is een meidenboek in een modern jasje, vlot geschreven met hedendaags taalgebruik. (…) De personages zijn goed neergezet. Astrid is een positieve meid die met haar talenten iets in haar leven wil bereiken. Ze weet wat ze wil en kiest voor zichzelf.’
De Nederlandse bibliotheekdienst -2011
Jordi: 
1.
Jordi (13, ik-figuur) schrijft liedjes en teksten zonder dat iemand het weet. Alleen zijn gitaarleraar Demian en zijn oom Bram neemt hij in vertrouwen. Zij helpen hem bij de voorbereiding op een optreden op het lustrumfeest van zijn school. Als het lustrumfeest bijna gaat beginnen, gebeurt er iets waardoor het feest niet doorgaat. Zijn vriend Brent wordt verdacht, maar Jordi doet er alles aan om Brents onschuld te bewijzen. Het verhaal heeft veel in zich waar tieners zich in kunnen herkennen. Het ontdekken en ontwikkelen van je talenten, gevoelens van verliefdheid, ruzies en intriges op school, onzekerheid over relaties met ouders en vrienden. De auteur is erin geslaagd deze zaken zo te beschrijven dat ze geloofwaardig zijn. Je wordt meegenomen in de gebeurtenissen rondom het lustrumfeest, maar ook in de gedachten en gevoelens van Jordi. Het omslag is eenvoudig; grijze achtergrond met in rode letters de titel van het boek en een gitaar. Vanaf ca. 12 jaar.
Leny Verhoeven, NBD/BIBLION, ook onderwijsrecensies voortgezet onderwijs
2.
Wat een prachtig boek is dit. Echt een boek waar veel jongens en meisjes vanaf een jaar of twaalf zich in zullen herkennen. Jordi is heel muzikaal en van alles wat hem raakt schrijft hij teksten. Hij vertelt dat tegen niemand behalve tegen zijn oom Bram waarmee hij erg goed kan opschieten. Zijn oom werpt zich op als manager en Jordi laat zich opgeven om op het schoolfeest voor het eerst op te treden met zijn eigen nummers.
Jordi heeft regelmatig moeite met zijn vader. Zijn vader zou hem ook liever aan de piano zien dan aan de gitaar maar regelt op eigen houtje een gitaarleraar. Soms vindt Jordi zijn vader net een dictator. Maar voor het schoolfeest echt begint gebeurt er iets waar zijn vriend Brent bij betrokken lijkt. Jordi moet alles op alles zetten om de waarheid te weten en het voor Brent op te nemen. Een boek waarin heel veel gevoelens aan bod komen. Prachtig verteld en heel geloofwaardig!!!
Ineke Van Nispen van Van Kemenade & Hollaers te Breda
3.
Jordi schrijft liedjes, songteksten. Hij kijkt goed en luistert en onthoudt verhalen waarvan hij achterover slaat. Dat kunnen dingen zijn die in de krant staan of een verhaal dat hij hoort of iets wat hij zelf ziet of meemaakt. Tot zijn verwondering slaat hij verhalen waar hij niet vrolijk van wordt beter op dan de vrolijke verhalen. Over die verhalen schrijft hij zijn liedjes. Bram, zijn oom, aan wie hij uiteindelijk de teksten heeft laten lezen is diep onder de indruk. Hij heeft de teksten laten vertalen in het Engels. Jordi is een natuurtalent, vindt hij. Bram is de enige die weet dat Jordi songteksten schrijft.
En nu is Jordi muziek aan het componeren bij de Engelse teksten. Bram werpt zich op als coach en vindt dat het lustrumfeest op Jordi’s school een goede gelegenheid is om voor de eerste keer op te treden.
Ondertussen heeft Jordi’s vader een gitaarleraar geregeld. Damian is een jongen die op het conservatorium zit. Aanvankelijk wil Jordi helemaal geen les en is hij boos op zijn vader, maar wonder boven wonder klikt het gelijk tussen hem en Damian. Ook Damian is enthousiast over de teksten al weet hij aanvankelijk niet dat ze van Jordi zijn. Ze schaven samen aan de muziek tot alles perfect klopt. Inmiddels heeft Damian wel door dat Jordi alles zelf geschreven en gecomponeerd heeft. Uiteindelijk geeft Bram hem onder een schuilnaam op voor het lustrumfeest. Niemand weet dus dat Jordi gaat optreden.
Op school stijgt de spanning, een heleboel leerlingen zijn constant aan het oefenen, niemand wil voor schut staan. Iedereen doet geheimzinnig over de act die ze gaan doen en nog steeds weet niemand dat Jordi meedoet. Maar die avond loopt helemaal in het honderd dankzij de ontspannen laconieke Brent, een jongen waar Jordi steeds vaker mee optrekt. Hij wordt verdacht van iets wat iedereen met verbijstering aanhoort.
Jordi gelooft er niets van, net als Anthony en Youssef. Samen gaan ze aan de slag om de verdenking uit de wereld te helpen maar is Brent wel onschuldig? Het lijkt er op dat iedereen zijn best doet om hem als schuldige aan te wijzen.
Een heel apart boek. Nu eens geen boek over leuke meisjes en sms-jes en avondjes stappen maar een mooi verhaal over een vrij rustige maar wel bijzondere, soms eigenwijze jongen van dertien met een filosofische inslag. Jordi denkt graag over alles na en gaat lekker zijn eigen gang. Hij vindt dat hij het getroffen heeft met Brent, Demian en Bram. Op school mogen ze hem wel hoewel hij nergens in uitblinkt, het gaat gewoon goed, hij wordt niet gepest en eveneens is hij geen doetje die met zich laat sollen. Met zijn vader heeft hij een haat-liefde verhouding. Hij mag zijn vader graag maar soms… en dat gevoel is wederzijds. Soms is het wel grappig hoe ze hun vriendelijke gevoelens voor elkaar proberen te verbergen onder semi stoer gedrag.
Het is mooi om te lezen hoe hij en de stoere Anthony en Youssef knokken voor het bewijzen van de onschuld van Brent. De muziek is de ventilatieklep van Jordi. Daarin kan hij al zijn verontwaardiging, boosheid én vrolijkheid in kwijt.
Het verhaal draait om afgunst, (on)zekerheid, wel of geen zelfvertrouwen, eigenwaarde, liefde en vriendschap.
Het einde is wel een beetje afgeraffeld en eigenlijk jammer dat er ineens zo’n draai aan het verhaal wordt gegeven. Maar het blijft evengoed een mooi boek dat ik met veel plezier gelezen heb. Het zou mooi zijn als er een vervolg op dit verhaal komt want je wilt weten hoe het verder gaat met Jordi, Brent en de andere personages uit het boek.
© Dettie, www.leestafel.info
Marjo: Volgens mij is dit wel een boek waar veel pubers iets in herkennen.
Dettie: Ja, het is echt mooi en niet zo oppervlakkig als sommige andere boeken voor jongeren van die leeftijd zijn. Jordi duikt de diepte in en vraagt zich van alles af zonder dat het een zwaar verhaal wordt.
Marjo: Op mijn lijstje, ik mag Brooijmans wel.
4.
Tinne Geuens, Pluizer
Jordi is een jongen van dertien jaar. Zijn belangrijkste hobby is gitaarspelen en hij schrijft zijn eigen liedjes, met een filosofische inslag. Niemand weet dat die liedjes echt zeer goed zijn, behalve zijn oom Bram. Bram studeert eventmanagement en wil Jordi zeer graag lanceren. Zelfs Jordi’s ouders weten niet hoe goed Jordi kan spelen en ze sturen hem op gitaarles zodat hij niet meer “klungelt”. Demian, zijn gitaarleraar is ook in de wolken over het talent van Jordi.
Dit talent wil Jordi heel graag tonen op het lustrumfeest van zijn school. Tot dan moet het geheim blijven. Daar denken zijn klasgenoten anders over. De meisjes kibbelen omwille van een dans die ze willen doen en Anthony en Youssef zullen een stukje straatvoetbal ten beste geven. Dat maakt hen nu al populair op school.
Al deze voorbereidingen zorgen voor de nodige spanningen. Iedereen wil immers beroemd worden. Behalve Brent. Jordi trekt meer en meer met Brent op. Hij wil Brent zelfs strelen … Is dat wel normaal? Terwijl de anderen zich op het schoolplein bezig houden met de repetities voor het lustrumfeest, maakt Jordi zich zorgen om zijn gevoelens.
Wanneer het eindelijk bijna lustrumfeest is, gebeurt er iets verschrikkelijks. De school moet worden ontruimd omwille van bedreigingen … En die bedreigingen zouden van Brent komen. Jordi, Anthony en Youssef geloven er niks van en starten hun eigen onderzoek. Ondertussen staat Brent wel onder verdenking bij de politie en is hij op school niet meer welkom. Jordi verdenkt Emily en Tijn. Maar is dat terecht?
Dit boek bevat elementen van een speurdersavontuur, maar gaat vooral in op de normale gevoelens van een dertienjarige. De leefwereld van Jordi is zeer bijzonder, maar in zijn manier van denken zullen de meeste twaalfjarigen zich wel herkennen. Dat maakt het boek erg sterk en vlot leesbaar. Hoewel de speurtocht wat langdradig dreigt te worden, heeft de auteur een zeer aangename schrijfstijl. Met plezier lees je het verhaal uit, tot het – weliswaar niet erg verrassende – einde.
5.
Maak kennis met de heerlijke Jordi!
Na twee boeken waarin homoseksualiteit en transgenderisme een hoofdrol speelden, ‘Dwaalsporen‘ en ‘Tweesprong‘, volgden nog ‘Neil en ik‘, over een jongen die graag een tweelingbroer wil. Maar wat doe je als er plotseling echt een jongen voor je deur staat die precies op jou lijkt? Daarna volgden met ‘Spinsels van een kater‘ een kattendagboek voor iets jongere kinderen. De boeken ‘Echt waar‘ en ‘De vijfde jongen‘ hadden ook elk het thema homoseksualiteit van verder of dichterbij. Daarna volgden nog twee boeken over Astrid, ‘Het jaar van de veranderingen‘ en ‘Het jaar van de onthullingen‘. Dit konden meidenboeken genoemd worden.
‘Jordi‘ speelt zich grotendeels af op de middelbare school, waar het lustrumfeest dichterbij komt. Leerlingen proberen elkaar de loef af te steken door zo origineel mogelijk voor de dag te komen in wat ze voor dat feest willen gaan opvoeren. Het kan Brent, een wat vreemde klasgenoot met witblond lang haar allemaal niet zoveel schelen. Hij beslist dat hij fan wil worden van iemand. Anthony en Youssef die een act voorbereiden met voetballen lijken hem wel twee mensen die het verdienen om een superfan te hebben.
Tussen Brent en Jordi klikt het goed: ze zijn beiden buitenbeentjes in de klas, die zich niets laten dicteren door anderen. Zij gaan hun eigen gang. Ook Brent weet niet dat Jordi eigen liedjes en teksten schrijft. Dat weet alleen zijn oom Bram, en later ook zijn gitaarleraar Demian.
Jordi kan steeds meer op Brent rekenen, en hij moet bekennen dat hij weleens verliefd zou kunnen zijn op Brent. Deze verhaallijn wordt niet verder uitgewerkt, en behoort tot de zoektocht van Jordi naar zichzelf, en hoe hij tegenover de mensen rondom hem staat. Het past helemaal in dit boek dat speelt op school, waar mensen tegen elkaar op in groepjes alleen maar bezig lijken te zijn met de beste zijn.
Wanneer Brent beschuldigd wordt van iets dat op school gebeurt op de avond van het lustrumfeest, is Jordi ervan overtuigd dat Brent dat niet gedaan kan hebben. Maar alle elementen wijzen naar hem. Samen met Anthony en Youssef probeert Jordi Brents onschuld te bewijzen.
Jacques Brooijmans schreef een licht boek dat lekker wegleest, maar toch voldoende diepgang heeft. Hij maakt van Jordi een nuchter en erg wijs personage dat op geheel eigen wijze naar de wereld en de mensen rondom hem kijkt.
Af en toe moet je je als lezer wel door lange bedenkingen van Jordi worstelen die het verhaal lijken af te remmen, maar die je tegelijk ook een spiegel kunnen voorhouden over hoe je de dingen kunt aanpakken. Of niet aanpakken.
Wanneer Jordi gitaarles gaat volgen krijgen we deze bedenkingen: “Ik sleep me door de ochtend op school heen, ik denk de hele tijd aan Demian, de gitaarleraar. Nog steeds weet ik niet zeker of ik naar hem toe zal gaan. Ja, denk ik in mezelf, waarom niet, Bram heeft gelijk, ik kan het toch proberen? Nee, denk ik in mezelf, niet doen, ik wil niet dat iemand zich met mij gaat bemoeien, ik wil alles zelf uitzoeken, straks zit ik in een of andere leermethode waar ik alleen maar last van heb. Ja, denk ik in mezelf, het is spannend om naar hem toe te gaan, ik worstel soms heus zelf wel op de gitaar, wie weet kan hij me helpen. Nee, denk ik bij mezelf, ik moet me niet laten inpakken door gladde lesjes die iedereen krijgt die op gitaarles gaat (…) Mijn gedrag wordt een grote verrassing voor mezelf.”
Dit boek wordt in de ik-vorm verteld, en je sluit Jordi wat graag in je hart.
Katrien Temmerman, 23 februari 2014
6.
Jordi maakt zich zorgen om de wereld en daarover schrijft hij liedjes. Alleen zijn neef en zijn gitaarleraar mogen die horen, maar binnenkort zal hij eindelijk het podium betreden tijdens het lustrumfeest van zijn school. Ook zijn klasgenoten nemen deel aan de talentenjacht en dat leidt wel eens tot jaloezie en opschepperij. Enkel Jordi’s beste vriend, Brent, houdt zich buiten de heisa. Maar wanneer de grote dag eindelijk gekomen is, gebeurt er iets wat de wereld van de klasgenoten op zijn kop zet. En Brent komt in nauwe schoentjes te staan…
Jordi draait om een rijkdom aan thema’s: geroddel, kalverliefdes, ambitie, maar ook verdriet, teleurstelling en anders zijn. Herkenbaar voor iedereen die ooit dertien was, en hier verteld door de ogen van een mooi en onschuldig personage. Jordi’s zorgen over grote kwesties (‘Ik heb geprobeerd liedjes te maken over “geen oorlog meer”, want als ik iets wil, is het “geen oorlog meer”.’) verbleken langzamerhand om plaats te maken voor meer persoonlijke beslommeringen. Zijn alle klasgenoten wel wie hij dacht dat ze zijn? Op wie is hij verliefd en wat moet hij daaraan doen? Het is een aangename verrassing dat Jacques Brooijmans zulke vragen beantwoordt op een niet-conventionele manier. Jordi staat opvallend positief in het leven en dat uit zich in oplossingen voor problemen waar anderen veel langer mee zouden worstelen.
Jammer genoeg is het kinderlijke standpunt hier en daar storend. Zo wordt Jordi’s gehate klasgenote Emily voortdurend omschreven als ‘dik en lelijk’. Het meisje heeft geen enkele goede karaktereigenschap, of dat is althans wat de kinderen geloven — een genuanceerdere voorstelling had wel gemogen. Brooijmans lijkt ook te worstelen met de keuze tussen een verhaal gedreven door de plot of door de ontwikkeling van de personages. Jordi is deels een misdaadmysterie, deels een coming of age-verhaal. Jordi’s persoonlijke groei is realistisch en bevredigend, maar het delict waarrond de plot grotendeels draait, wordt nogal snel afgehandeld.
Jordi bespreekt op een originele manier de typische problemen van een jonge puber. Het boek leest erg vlot voor lezers die zich opmaken voor de grote stap naar de middelbare school en de positieve boodschap geeft een goed gevoel tot en met de laatste pagina.
[Robin Reul, 15 januari 2014, de leeswelp