10 februari 2017: De geroofde VERSgedichten.
Radeloos was ik: in Antwerpen beroofd van VERSgedichten die een paar uur eerder door scholieren gemaakt waren.
Maar iets vervelends kan wel de start zijn van een onverwachte opdracht.
De leerlingen gingen opnieuw aan de slag met de eerder gekozen inspiratiebronnen en opdrachten om de gedichten uit hun geheugen op te diepen. Sommigen hebben daarna tegen me gezegd: boeiende opdracht eigenlijk, die zou je vaker moeten geven.
Hier een kleine bloemlezing van geredde fragmenten uit gedichten:
*
Ik droom graag over geld, over liefde en roem.
Maar iemand in mijn achterhoofd ziet de harde realiteit
en geeft me een boek.
“Een andere keer”, zegt hij dan.
Robbe van de Keere, naar Rodaan al Galidi
*
Wanneer de rode vlekken komen
nemen ze de gratie aan van
een balletdanseres
vliegend over het gigantische podium
Ellemijn Bonte, naar Delphine Lecompte
*
Nu ben ik opgehouden met zingen
liggend op een bank
zie ik lichtjes die glinstering
die mij vroeger zo bekend was
Hannelore van Damme, naar Hannah van Binsbergen
*
(…)Een merel verliest een veer
waarmee ik in mijn gedachten vrijheid schrijf. Ik
stel me voor hoe de wind zachtjes in mijn oor fluistert
en een andere wereld voor mij opent.(…)
Chloë Hanssens, naar Ruth Lasters
*
Mijn brein
als een steen
vallend in het zand
spat als verf uit elkaar
liefde
Eline Tillein, naar Rodaan al Galidi